Sowie sztolnie i Sowia góra

Do Rzeczki dojeżdzamy około południa. Nasza miejscówka okazuje się znajdować praktycznie na samym końcu tej dłuugiej miejscowości. Zaleta z tego położenia jest niezaprzeczalna - zaraz obok Przełęcz Sokola i rzut beretem na Sowią Górę!

Zrzucamy bagaże i korzystając z dnia oraz słonecznej pogody jedziemy do osówkowej sztolni. Trochę się zmieniło odkąd byłam tam ostatni raz. Przede wszystkim brak śniegu ;) Zwiedzanie, mimo liczych ludzi mija sprawnie i szybko. Na tyle szybko, że udaje nam się zdążyć jeszcze do jednego kompleksu. Nie jest to jednak Walim, tak samo popularny jak Głuszyca, ale trochę mniej znany Włodarz. Na miejsce docieramy wręcz na ostatnią chwilę (żeby nie powiedzieć, że o chwilę za późno...). Dzięki temu czeka nas mała niespodzianka - podziemny rejs łódeczką po zalanej części sztolni. Czas mija przyjemnie, a dodatkowo umilany jest opowiadanymi na boku dla nas historiami przewodnika na temat temperatury wody i okolicznościach testów, które od czasu do czasu zdarza się im wykonać ;)

Wracamy do Rzeczki. Po zapadnięci zmroku bez źle czującego się Nietoperka ruszamy na Sowią Górę. Kilkadziesiąt minut marszu i docieramy na szczyt. Pięknie odnowiona oraz oświetlona wieża robi wrażenie. Wiatr tu panujący też ;) Nieźle przewiani wstępujemy w drodze powrotnej do schroniska na małe płynne co nieco.

Zdjęcia (4)

Komentarze (0)